‌من که جز هم‌نفسی با تو ندارم هوسی
با وجود تو چرا دل بسپارم به کسی
زنده‌ام بی تو و شرمنده‌ام از خود هرچند
که دمی از سر رغبت نکشیدم نفسی
نا امیدم مکن از صبر و بگو می‌آید
عادل ظلم ستیزی، ملک دادرسی
به کجا پَر بکشد در هوس آزادی
آنکه از بال و پرش ساخته باشد قفسی
من کسی جز تو ندارم که به دادم برسد
می‌توانی مگر ای عشق به دادم نرسی !

فاضل نظری 

چون طفل که از خوردن داروست پریشان
با دوست پریشانم و بی دوست پریشان

ابرو به هم آورده و گیسو زده بر هم
چون ابر که بر گنبد مینوست پریشان

مجموعه ی ناچیز من آشفته ی او باد
آن کس که وجودم همه از اوست پریشان

دست و دل من بر سر این سلسله لرزید
در جنگل گیسوی تو آهوست پریشان

آرامش دریای مرا ریخته بر هم
ماهی که پری خوست.پری روست.پری شان

با حوصله ی تنگ و دل سنگ چه سازم؟
با دوست پریشانم و بی دوست پریشان

بعد از سلام عرض کنم خدمت شما

                                               ما نیز آدمیم بلا نسبت شما

بانوی من زیاد مزاحم نمی شوم

                                     یک عمر داده است دلم زحمت شما

باور کنید باز همین چند لحظه پیش

                                         با عشق باز بود سر صحبت شما

بانو هنوز هم که هنوز است به دل

                                    سر می زند زنی به قد و قامت شما

این خانه بی تو بوی بد مرگ می دهد

                                         با هیچ چیز پر نشده غیبت شما

انگار قرن هاست که کوچیده ای و ما

                                      بر دوش می کشیم غم غربت شما

ما درد خویش را به خدا هم نگفته ایم

                                      تا نشکنیم پیش کسی حرمت شما

من بیش از این مزاحم وقتت نمی شوم

                                             بانو خدا زیاد کند عزت شما!